Τη σημερινή
εποχή που οι αξίες τείνουν να επαναπροσδιορίζονται και είναι της μόδας οι Celebrity ,Clamorous , οι πρόσκαιρα διάσημοι , η δόξα , το εύκολο
χρήμα , πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τις αξίες που πρέπει να διδάξουμε στα
παιδιά μας έτσι ώστε να θέσουν του σωστούς στόχους και πρότυπα
«Οταν είμαστε παιδιά και μας ρωτούν τι θέλουμε
να γίνουμε, λέμε δασκάλα, γιατρός, αρχιτέκτονας, νοσοκόμα... ποτέ κανένα
κορίτσι δεν λέει θέλω να γίνω πόρνη. Ισως υπάρχουν κάποιες που θέλουν να ασκούν
την πορνεία πολυτελείας, αλλά τουλάχιστον για περισσότερο από το 90% των
γυναικών δεν είναι επιλογή: καταλήγουν εκεί από ανάγκη, απουσία επιλογής,
καταναγκασμό, εξαπάτηση ή ως θύματα εμπορίας. Αυτό είναι επιστημονικό εύρημα κι
όχι άποψη».
Είναι
σημαντικό του τι είδους πρότυπο περνάμε και λαμβάνουν από το περιβάλλον τους
στα παιδιά μας έτσι ώστε να χτίσουν σωστά πρότυπα και όχι λάθος και ψεύτικα
πρότυπα.
Το σωστό
πρότυπο πρέπει να είναι η σκληρά εργαζόμενη της διπλανής πόρτας και όχιτο
διάσημο ξέκολο που προβάλει η τηλεόραση. Και εκεί είναι και όλη η δυσκολία στον
προσδιορισμό προτύπου για τα παιδιά μας , γιατί το σωστό πρότυπο δυστυχώς ΔΕΝ
προβάλεται και από την τηλεόραση και από τα κοινωνικά δίκτια
Πως να μιλήσουμε στα παιδιά μας για το sex ανάλογα με την ηλικία τους
Η πορνοστάρ
Μονίκ Αλεξάντερ μέσα από ένα βίντεο εξηγεί στους γονείς πόσο σημαντικό είναι να
μιλήσουν στα παιδιά τους για το σεξ, όσο άβολο κι αν είναι αυτό. Διαφορετικά,
το ρόλο αυτό θα αναλάβει η βιομηχανία του πορνό δίνοντας στους μελλοντικούς
ενήλικες όλα τα λάθος πρότυπα.
«Σχεδόν το
90% των παιδιών ηλικίας 11 ετών έχουν δει hardcore πορνό», λέει χαρακτηριστικά
και τονίζει το πόσο σημαντικό είναι να υπάρχει σωστή γονεϊκή καθοδήγηση στην
περίοδο της εφηβείας ώστε τα παιδιά να μην πιστεύουν όσα βλέπουν.
«Δεν θέλουμε
να γίνουμε είδωλα για τα παιδιά σας» επισημαίνει και για αυτό λέει στους γονείς
ότι πρέπει να αντιμετωπίζουν το πορνό όπως τα βιντεοπαιχνίδια, να εξηγούν στα
παιδιά ότι η πραγματικότητα δεν είναι έτσι.
Το βίντεο
κλείνει με την προτροπή όλοι οι γονείς να ξεπεράσουν τους φόβους τους, να
έρθουν κοντά στα παιδιά τους και να κερδίσουν την εμπιστοσύνη τους.
Και τώρα το πιο δύσκολο κομμάτι σε πια ηλικία και πώς θα δώσουμε το σωστό πρότυπο που πρέπει να ακολουθήσει το παιδί , δηλαδή ένα γιατρό , ένα αστυνομικό , ένα υδραυλικό , μια μαμά και όχι το και το εύκολο χρήμα παγίδα !!!
Από άμεσο προσωπικό ενδιαφέρον και επειδή έχουμε 3 κόρες , αναζητώντας το διαδίκτυο για το πώς και με πιο τρόπο θα θέσουμε το σωστό πρότυπο στα παιδιά μας έχουμε πέσει σε ΚΕΝΟ γιατί ΔΕΝ έχουμε βρει βιβλιογραφία video , και αρθρογραφία σχετική, αλλά συνεχίσουμε να ψάχνουμε.
τα φλέγοντα ερωτήματα είναι:
- Σε πια ηλικία θα αρχίσουμε να τους μιλάμε
- Με πιο τρόπο θα θέσουμε το σωστό πρότυπο στα παιδιά
- Με ποιο τρόπο θα τους καταρρίψουμε τα ψεύτικα πρότυπα απάτη των ΜΜΕ
Εισαγωγή στις άξιες και πρότυπα
Στην εφηβεία τα παιδιά καλούνται να λύσουν δύο βασικά θέματα, το θέμα της ταυτότητάς τους και το θέμα της ανεξαρτησίας τους. Αφενός, ο έφηβος πρέπει να φύγει απ' την ταυτότητα του παιδιού και να περάσει σ' αυτή του άνδρα ή της γυναίκας, να διαμορφώσει όλα τα χαρακτηριστικά που θα τον κάνουν να νιώθει διαφορετικός και ξεχωριστός από τους άλλους και αφετέρου, να μάθει πώς από ένα παιδί εξαρτημένο απόλυτα από τους γονείς -συναισθηματικά και κοινωνικά- θα περάσει στον κόσμο του ενηλίκου, που θα πρέπει να κερδίζει τη ζωή του μόνος του.
Για να συμβούν όλα αυτά, πρέπει όμως να έχει χρόνο και χώρο να δοκιμάσει διαφορετικές λύσεις και επιλογές. Αυτό σήμερα είναι ανέφικτο. Από τη στιγμή που θα γεννηθεί σχεδόν, η μόνη του επιλογή είναι να θυσιάσει οτιδήποτε έχει να κάνει με την προσωπικότητά του κάτω από την ανάγκη να είναι καλός μαθητής, να φέρνει καλούς βαθμούς, να μπει στο πανεπιστήμιο. Πρόκειται για τεράστια αντίφαση της κοινωνίας, που από τη μία βάζει τους έφηβους σ' αυτό το «λούκι» κι απ' την άλλη, απαξιώνει σχολείο και πανεπιστήμιο.
Αυτό δημιουργεί απογοητεύσεις στον έφηβο, οι οποίες κάποια στιγμή θα ξεσπάσουν. Αυτό που έγινε αυτές τις μέρες ήταν ότι τα παιδιά ένιωσαν ότι όχι μόνο τους στερούν τη δυνατότητά τους να είναι έφηβοι, αλλά τους σκοτώνουν κιόλας. Εχουμε οδηγηθεί σε μια κοινωνία που κυριολεκτικά πια σκοτώνει τους νέους. Στην πραγματικότητα είμαστε εμείς εκείνοι που τους έχουμε οδηγήσει στην έκφραση αυτού του θυμού και αυτής της οργής. Για τι ανεξαρτησία μπορούμε να μιλάμε όταν στερούμε το μέλλον απ' τα παιδιά; Πώς να συγκροτήσουν ταυτότητα χωρίς κοινωνικό περίγυρο, που να τους δίνει άξια πρότυπα; Σε μια κοινωνία που αναπαράγει βία, που απαξιώνει την καλλιέργεια του πνεύματος και της ψυχής, στην οποία επιβιώνει όχι ο πιο άξιος, αλλά ο πιο «καταφερτζής», εκείνος που θα βγάλει τα περισσότερα χρήματα με λιγότερο κόπο.
Του Δημ. Αναγνωστοπουλου* *Ο κ. Δημ. Αναγνωστόπουλος είναι επίκουρος καθηγητής Παιδοψυχιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Στη σημερινή κοινωνία που προάγει αξίες, πρότυπα και αρχές, ενδεχομένως, διαφορετικές από αυτές με τις οποίες έχουμε γαλουχηθεί και που, πιθανόν, να μην συμφωνούν με τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε, σας προτείνουμε μερικές ιδέες που μπορεί να σας φανούν χρήσιμες.
1. Ας θυμηθούμε τα προσωπικά μας βιώματα και εμπειρίες και ας τα εξιστορήσουμε στα παιδιά μας. Τα παιδιά τρελαίνονται να ακούνε ιστορίες από την δική μας παιδική ηλικία. Με αυτόν τον τρόπο θα έχουμε μία μοναδική ευκαιρία να τους διδάξουμε τις αξίες που θέλουμε…
2. Ας μείνουμε πιστοί στη προσωπικές μας αξίες και ας προσπαθήσουμε να ζήσουμε ακολουθώντας τες. Τα παιδιά μαθαίνουν μέσα από την μίμηση ειδικά σε μικρές ηλικίες. Είναι πολύ καλοί στο να μας παρατηρούν, να αφομοιώνουν και ν’ αξιολογούν αυτά που πράττουμε.
3. Ας τους μιλήσουμε ανοιχτά για τα δικά μας πιστεύω και κυρίως για την αξία της οικογένειας. Είναι σημαντικό, στη σημερινή εποχή τα παιδιά να γνωρίζουν ότι δεν είναι μόνα τους και πως η πίστη στην οικογένεια, βοηθάει να είμαστε όλοι μαζί ενωμένοι.
4. Ας κάνουμε στα παιδιά μας ερωτήσεις που θα πυροδοτήσουν έναν υγιή διάλογο περί αξιών και στάσης ζωής. Φυσικά αυτή η διαδικασία δεν είναι απλή ειδικά στις μεγαλύτερες ηλικίες. Καλό είναι λοιπόν να διατυπώνουμε ερωτήσεις του τύπου «τι πιστεύεις για τον καβγά που έγινε σήμερα στο σχολείο;» και όχι κατηγορηματικές δηλώσεις του τύπου «Κακώς ο Νίκος ξεκίνησε αυτόν τον καβγά».
5. Ας επιλέξουμε με σοφία τον τρόπο και τον χρόνο για μία ουσιαστική συζήτηση. Η επιλογή του χρόνου είναι ιδιαίτερα σημαντική. Για παράδειγμα, αν τους μιλήσουμε τη στιγμή που υπάρχει ένταση, τ’ αποτελέσματα δεν θα είναι τα επιθυμητά. Ενώ, αν ακούσουμε πρώτα με προσοχή αυτό που έχουν να μας πουν, οι πιθανότητες να προσέξουν και αυτά με τη σειρά τους τα λεγόμενά μας είναι πολύ περισσότερες.
6. Διαβάστε τους παραμύθια όταν είναι μικρότερα. Τα παραμύθια έχουν συνήθως θεραπευτικό χαρακτήρα αφού καλλιεργούν τη φαντασία τους και οδηγούν συχνά σε διάλογο. Τα παιδιά διδάσκονται μέσα από τα παραμύθια σημαντικές αξίες, ειδικά όταν το θέμα που διαπραγματεύονται τους ενδιαφέρει.
7. Κατευθύνετε τα παιδιά σας σε δραστηριότητες κινητικές και καλλιτεχνικές. Περιορίστε όσο μπορείτε την τηλεόραση και το DVD, Η επαφή με την φύση, η βιωματική γνώση και η απελευθέρωση των συναισθημάτων τους, τους βοηθάνε να ιεραρχήσουν σωστά τις αξίες της ζωής
8. Μάθετε στα παιδιά σας να βοηθούν άλλους ανθρώπους και να αντλούν χαρά μέσα από αυτό. Δώστε τους να καταλάβουν ότι όλοι οι άνθρωποι, αν και διαφορετικοί, μοιραζόμαστε τα ίδια συναισθήματα.
9. Μοιραστείτε τα πιστεύω σας με συγγενείς και φίλους. Να θυμάστε πάντα ότι τα παιδιά ακούνε και αντιλαμβάνονται τα πάντα. Με αυτόν τον τρόπο θα λάβουν διπλό μήνυμα: αφενός μεν ότι αυτά που λέτε τα εννοείτε και αφετέρου ότι δεν τα διατυπώνετε μόνο όταν τα παιδιά σας έχουν κάνει κάτι λάθος.
10. Να τοποθετείτε ψηλά τον πήχη όσον αφορά στα ηθικά ζητήματα. Να ξέρετε ότι τα παιδιά προσπαθούν να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις που έχετε γι’ αυτά κι έτσι χωρίς να το καταλάβουν υιοθετούν τις δικές σας αξίες και αρχές.
Πηγή
http://powertochange.com/familylife/events/parenting/
www.parenting.com
https://www.paidiatros.com/prolipsi/oikogeneia/goneika-protypa
Χορηγός: mixanikos365 διακριτικά στο τέλος του άρθρου χωρίς συνεχείς διαφημήσεις και αναδυόμενα παράθυρα
