Χρονολόγηση και βιογραφικά στοιχεία
Η Κόριννα ήταν λυρική ποιήτρια από την Βοιωτική πόλη της Τανάγρας. Ωστόσο, άλλες Βοιωτικές (π.χ. Θήβα, Θεσπιές) και μη-Βοιωτικές πόλεις (π.χ. Κόρινθος) διεκδικούν την καταγωγή της, σύμφωνα με τους αρχαίους (Παυσανίας 9.22.3) και Βυζαντινούς συγγραφείς (Σούδα).
ραδοσιακή βιογραφία
Η ημερομηνία γέννησης της Κόριννας είναι άγνωστη, αλλά πιστεύεται ότι γεννήθηκε το μήνα Μάιο. Αν ο Πίνδαρος ήταν όντως μαθητής της, μπορεί να υποτεθεί ότι είχε γεννηθεί μερικά έτη πιο νωρίς από τη χρονιά γέννησης του (522 π.Χ.). Μερικοί συγγραφείς, ωστόσο, την τοποθετούν στον 5ο ή 4ο αι. π.Χ. Ο Παυσανίας ισχυρίζεται ότι κέρδισε σε ποιητικό διαγωνισμό τον Πίνδαρο, γεγονός για το οποίο η ίδια παράγγειλε να της κατασκευάσουν μνημείο. Σύμφωνα με τον Παυσανία, η επιτυχία της μάλλον οφειλόταν κυρίως στην ομορφιά της και στη χρήση της τοπικής βοιωτικής διαλέκτου, σε αντίθεση με τη δωρική των ποιημάτων του Πινδάρου. Ο Αιλιανός ισχυρίζεται ότι νίκησε πέντε φορές τον Πίνδαρο, κι ως αντίδραση στις ήττες αυτές, ο Πίνδαρος την αποκάλεσε γουρούνα. Ο Αντίπατρος ο Θεσσαλονικεύς τη συγκαταλέγει στις εννέα θνητές Μούσες.
Οι περισσότερες από τις βιογραφικές πληροφορίες για την Κόριννα προέρχονται από στοιχεία εντός των σωζόμενων έργων της, καθώς και από μεταγενέστερες πηγές. Η χρονολόγησή της είναι προβληματική. Με βάση το ύφος και το περιεχόμενο του έργου της, πολλοί φιλόλογοι τη χρονολογούν στον 3ο αι. π.Χ. Ο αρχαιότερος πάπυρος με έργο της χρονολογείται περίπου στο 200 μ.Χ., ενώ δεν υπάρχουν αρχαίες αναφορές στο έργο της πριν από τον 1ο αι. π.Χ. (Anth. Pal. 9.26; Prοp. 2.3.21).
Το ύφος και η σχέση της με τους συγχρόνους της
Το ύφος της είναι διαφορετικό από αυτό της χορωδιακής αρχαϊκής ποίησης και βρίσκεται πιο κοντά στο αττικό δράμα, ενώ το περιεχόμενο της ποίησής της δεν ασπάζεται το πανελλήνιο ιδεώδες που βρίσκουμε στον Πίνδαρο. Ρωμαϊκές πηγές, ωστόσο, αναφέρουν ότι η Κόριννα ήταν μέντορας του Πινδάρου (Πλούταρχος, Ηθ. 347F-348A) και μαθήτρια της Μύρτιδος της Ανθηδόνιας (Σούδας).
Ο Πλούταρχος, γράφοντας αρκετούς αιώνες μετά τα γεγονότα που περιγράφει, αναφέρει ότι η Κόριννα, όπως και η Μύρτις, συμβούλευσε τον νεαρό Πίνδαρο. Του είπε ότι η ποίησή του δεν περιλαμβάνει αρκετούς μύθους και θρύλους, ότι βασίζεται σε έναν δυσνόητο και παρωχημένο λόγο, χρησιμοποιεί την περίφραση, και η προσωδία είναι απλή. Ο Πίνδαρος επέστρεψε με ένα καινούργιο ποίημα, στο οποίο αναφέονταν οκτώ διαφορετικές μυθολογικές μορφές σε μόλις έξι γραμμές. Η Κόριννα γέλασε και του είπε: «Ο ποιητής πρέπει να σπέρνει με το χέρι και όχι με ολόκληρο το τσουβάλι» (Πλούταρχος, Ηθ. 347F-348A).
Μπορεί η ιστορικότητα του γεγονότος να αμφισβητείται, δείχνει όμως ότι, τουλάχιστον οι αρχαίοι, πίστευαν ότι η Κόριννα και ο Πίνδαρος ήταν σύγχρονοι και αντίπαλοι, καθώς επίσης ότι εκείνη ήταν ανώτερη από αυτόν. Αν όντως ήταν σύγχρονη με τον Πίνδαρο και αντίπαλός του, τότε θα χρονολογούνταν στον 5ο αι. π.Χ. και, σύμφωνα με τις πηγές, θα τον είχε νικήσει ή μία (Παυσανίας 9.22.3) ή πέντε φορές (Ael. VH 13.25, Σούδας). Ο Αιλιανός αναφέρει ότι ο Πίνδαρος την αποκάλεσε «Βοιωτική σκρόφα», αναφερόμενος προφανώς στην αντίστοιχη έκφραση που υπάρχει στην 6η Ολυμπιακή Ωδή του ποιητή (6.90). Ωστόσο, ο Πίνδαρος δεν κατονομάζει την Κόριννα στην ωδή και επομένως, η αναφορά μπορεί να εξηγηθεί είτε ως ερμηνεία του Αιλιανού, είτε ως εικασία της ρωμαϊκής παράδοσης της εποχής του.
Ο Τατιανός αποδίδει ένα χάλκινο άγαλμα της Κόριννας στον Σιλανίωνα, ο οποίος άκμασε γύρω στο 328-325 π.Χ. (Tatianus, Ad Gr. 33-4). Σύμφωνα με τον Παυσανία, μνημείο της βρισκόταν σε ευδιάκριτο σημείο της Τανάγρας και ένα πορτρέτο της, όπου δένει τα μαλλιά της με μια κορδέλα για τη νίκη της κατά του Πίνδαρου, υπήρχε στο γυμνάσιο της πόλης (9.22.3). Επιπλέον, ο Παυσανίας αναφέρει ότι ήταν όμορφη, η ωραιότερη των γυναικών της εποχή εκείνης, και ότι έγραφε στην αιολική διάλεκτο, και όχι στη δωρική, όπως ο Πίνδαρος. Αν κι έγραψε στην τοπική διάλεκτο, η Κόριννα έγινε γνωστή και πέρα από την πατρίδα της από τον πρώτο αιώνα π.Χ. και μετά (Anth. Pal. 9.26, όπου κατονομάζεται ως μία από τις εννέα Μούσες) και έτυχε μεγάλο θαυμασμού από τους Ρωμαίους.
Η ποίησή της έχει χωριστεί σε πέντε βιβλία, αλλά έχουν διασωθεί μόνον περί τα σαράντα αποσπάσματα. Αν και η Σούδα την περιγράφει ως συγγραφέα επιγραμμάτων, τα σωζόμενα αποσπάσματα αποτελούνται από λυρικές αφηγήσεις τοπικών μύθων και τοποθεσιών. Τίτλοι έργων της περιλαμβάνουν τα εξής: Βοιωτός, Επτά επί Θήβας, Γηροια, Ευωνυμία, Ιόλαος, Κατάπλους.
Το απόσπασμα 655 (Γηροια) υποδηλώνει ότι τα ποιήματά της τραγουδιόνταν από χορωδίες κοριτσιών σε τοπικές γιορτές. Η Κόριννα φαίνεται να ήταν μια ποιήτρια που τραγουδούσε σε συγκεντρώσεις στις οποίες μπορούσε να συμμετάσχει το σύνολο του πληθυσμού.
Ο μεγαλύτερος σωζόμενος πάπυρος διατηρεί δύο αποσπασματικές αφηγήσεις, πιθανώς από δύο διαφορετικά ποιήματα:
- Η πρώτη μιλάει για ένα διαγωνισμό τραγουδιού μεταξύ των προσωποποιημένων βουνών, του Κιθαιρώνα και του Ελικώνα, και για τη νίκη του Κιθαιρώνα.
- Η δεύτερη αφήγηση περιέχει μια συνομιλία ενός τοπικού μάντη με τον ποτάμιο θεό Ασωπό, στον οποίο εξηγεί πώς εξαφανίστηκαν οι 9 κόρες του θεού. Ο μάντης του λέει ότι τρεις κόρες είναι με τον Δία, ενώ ο Ποσειδώνας πήρε άλλες τρεις για συζύγους του. Επίσης ο Απόλλωνας κυβερνά τα κρεβάτια των δύο και ο Ερμής έχει άλλη μία. Από αυτές τις εννέα γυναίκες, μια φυλή ημίθεων θα γεννηθεί, οι οποίοι θα είναι γόνιμοι και αγέραστοι. Η απάντηση του Ασωπού δεν έχει διασωθεί.
Αν και δύο από τα ποιήματά της επέζησαν σε επιτομή, το μεγαλύτερο μέρος του έργου της διατηρείται σε αποσπάσματα παπύρου του 2ου αι. π.Χ....
Η πρωϊμότερη αναφορά στην ποιήτρια γίνεται από τον Αντίπατρο τον Θεσσαλονικέα τον πρώτο αιώνα π .χ ο οποίος την περιλαμβάνει σε έναν κατάλογο ποιητριών μαζί με τις Πράξιλλα , Μοιρώ , Ανύτη , Σαπφώ, Ήριννα, Τελέσιλλα, Νοσσίς και Μυρτίς. Η Σούδα παραδίδει πως η Κόριννα ήταν μαθήτρια της επίσης Βοιωτής ποιήτριας Μύρτιδος και ότι πεντάκις ενίκησε Πίνδαρον.
Αν ο Πίνδαρος ήταν όντως μαθητής της, μπορεί να υποτεθεί ότι είχε γεννηθεί μερικά έτη πιο νωρίς από τη χρονιά γέννησης του (522 π.Χ.). Μερικοί συγγραφείς, ωστόσο, την τοποθετούν στον 5ο ή 4ο αι. π.Χ..Αξίζει επίσης να σημειώσουμε πως και ο Οβίδιος, βασιζόμενος στον Αλεξανδρινό Κανόνα των εννέα μεγάλων λυρικών , ονοματίζει Κόριννα την κεντρική μορφή των ερωτικών ελεγειών του.
Η Κόριννα έγραψε χορική λυρική ποίηση πεντάστιχες ή εξάστιχες στροφές για πανηγύρεις στη βοιωτική διάλεκτο και απλή μετρική. Εμπνεύστηκε κυρίως από τους αρχαίους βοιωτικούς μύθους, που τους απέδωσε με ύφος απλό και κάπως ξερό, ως προς τα κοσμητικά επίθετα. Ως προς το μέτρο, χρησιμοποίησε το ιαμβικό και το χοριαμβικό δίμετρο. Έγραψε βουκολικά ποιήματα, μερικά ηρωικά αφηγήματα και ίσως τον πόλεμο των "Επτά επί Θήβας".
Υμνεί τον θεό κυνηγό Ωρίωνα , που λατρευόταν στην Βοιωτία , ως συμπατριώτη της , και τον καταστερισμό του. Το ίδιο και τον πατέρα του Ωρίωνα , τον Υριέα (Ουριέυς ) , ο οποίος ήταν επώνυμος ήρωας , ιδρυτής Βοιωτικής πόλης κοντά στην Τανάγρα. Επίσης έχουν διασωθεί και 1250 στίχοι ποιημάτων που εκδόθηκαν για πρώτη φορά από τον ΒΙΛΑΜΟΒΙΤΣ –ΜΑΙΛΕΝΤΟΡΦ .
Στο ποίημα με τον τίτλο Κουρήτες αναφέρεται στον Ακραιφέα (Ακραιφήν , Ακραιφεύς ) που ήταν επίσης επώνυμος ήρωας και ιδρυτής της Βοιωτικής πόλης Ακραιφία , και ένας από τους πέντε γιους του Ωρίωνα . Τέλος , υμνεί τον Ευώνυμο (Ευωνούμοι ) που ήταν ο πρώτος μάντης του Απόλλωνα γιος του Κηφισού και πατέρας της Αυλίδος .
Με την λατρεία του Απόλλωνα σχετίζεται και το ποίημα Ορέστας που αναφέρεται στην ανατολή του φεγγαριού και την επτάπυλη Θήβα .
Ένα άλλο ποίημα διηγείται τον φόνο της Τευμησσικής αλεπούς από τον Οιδίποδα και τον βοηθό του τον Ιόλαο. Αποσπάσματα του έργου της ποιήτριας είναι σήμερα γνωστά από αιγυπτιακούς παπύρους.
Λέγεται ότι επέκρινε τον Πίνδαρο για εισαγωγή αττικισμού στα ποιήματά του.
Αντίθετα με τον Πίνδαρο, έδωσε έμφαση σε τοπικούς μύθους και χάραξε παράλληλους μεταξύ του κόσμου της μυθολογίας και της συνήθους ανθρώπινης συμπεριφοράς.
Ο Παυσανίας και ο Αιλιανός ισχυρίζονταν ότι κέρδισε σε ποιητικό διαγωνισμό τον Πίνδαρο, γεγονός για το οποίο η ίδια παράγγειλε να της κατασκευάσουν μνημείο.
Σύμφωνα με τον Παυσανία, η επιτυχία της μάλλον οφειλόταν κυρίως στην ομορφιά της και στη χρήση της τοπικής βοιωτικής διαλέκτου, σε αντίθεση με τη δωρική των ποιημάτων του Πινδάρου κι ως αντίδραση στις ήττες αυτές, ο Πίνδαρος την αποκάλεσε γουρούνα.
Λέγεται μάλιστα πως απευθυνόμενη στον μεγάλο ποιητή, τον οποίο κατηγορεί ότι δεν τραγουδά μύθους που είναι η ουσία της ποίησης αλλά και όταν ακόμα τους μαζέψει τους σκορπά με τα δύο του χέρια, υπερήφανη για τη νίκη της, του είπε :
"Ω ! Πίνδαρε τη χειρεί σπείρειν αλλά και μη όλω τω θυλάκω" (Πίνδαρε με το χέρι να σπέρνεις και όχι με το σακί ) .
Τα σχεδιάσματα δύο ποιημάτων της έχουν επιζήσει. Το ποίημα Μινύαι μιλά για τις τρεις ενήλικες κόρες του βασιλιά Μινύα του Ορχομενού: τη Λευκίππη, την Αρσίππη, και την Αλκαθόη. Το ποίημα Κορωνίδες μιλά τις δύο κόρες του Ωρίωνα, τη Μενίππη και τη Μητιόχη, οι οποίες έκοψαν το λαιμό τους με τη σαΐτα του αργαλιού τους, θυσιάζοντας τον εαυτό τους για χάρη των συμπολιτών τους.
Ο Προπέρτιος παραδίδει πως η antίqua Corίnna ήταν μέλος της συντροφιάς της Σαπφούς. Ο Παυσανίας που επισκέφθηκε την περιοχή της αρχαίας Τανάγρας αναφέρει το νήμα με την εικόνα της Κόριννας, ένα γλυπτό του Καλάμιδος , κοντά στο Γυμνάσιο της αρχαίας πόλης , αλλά και την νίκη της επί του Πινδάρου σε ποιητικό αγώνα .
Στο μουσείο της πόλης Compiegne φυλάσσεται ένα αγαλμάτιο ύψους περίπου 50 εκατοστών που παρουσιάζει γυναίκα ενδεδυμένη με χιτώνα , ιμάτιο και αρχαϊκή κόμμωση. Στα χέρια της κρατά έναν ανοιχτό κύλινδρο . Στην βάση του φέρει εγχάρακτο το όνομα ΚΟΡΙΝΝΑ . Ίσως να πρόκειται για το ίδιο άγαλμα που είδε ο Παυσανίας κατά την περιήγηση του στην αρχαία Τανάγρα , αφιερωμένο στην καλλίστη των γυναικών όπως ο ίδιος εκτιμά. Πολλοί νεότεροι κριτικοί έχουν αμφισβητήσει την παραδοσιακή θεωρία ότι η Κόριννα ήταν σύγχρονη του Πινδάρου, και αξιώνουν μια αρκετά μεταγενέστερη ημερομηνία για αυτή. Παραθέτοντας τη βοιωτική ορθογραφία των σπαραγμάτων της, ο David Campbell, ο οποίος διόρθωσε μια νεότερη έκδοσή τους, υποστηρίζει ότι έζησε περίπου στα 200 π.χ και ότι η παραδοσιακή της βιογραφία, γεμάτη με αντιφατικές θεωρήσεις του χαρακτήρα της, αναδύθηκε σαν θρύλος σε αρκετά μεταγενέστερη ημερομηνία.
Άλλοι κλασσικοί φιλόλογοι, μεταξύ των οποίων και ο Peter Levi, την τοποθετούν επίσης σε μεταγενέστερη εποχή, βάσει των μυθολογικών της παραπομπών, οι οποίες προέρχονται από μεταγενέστερη εποχή, καθώς και της απουσίας οποιωνδήποτε συγχρόνων της μαρτυριών που να επιβεβαιώνουν τη νίκη της επί του Πινδάρου.
Επιπλέον, τα αρχαιότερα από τα σπαράγματά της χρονολογούνται από το το 2ο αιώνα π.Χ., συμφώνως προς άλλες ενδείξεις σχετικά με το πότε πράγματι έζησε.
Κόριννα, 5ος ή 3ος αι. π.Χ.
ΚΏΡΕΙΤΕΣ ΈΚΡΟΥΨΑΝ ΔΆΘΙΟΝ ΘΙΆΣ
ΒΡΈΦΟΣ ΆΝΤΡΟΙ, ΛΑΘΡΆΔΑΝ
ΑΓΚΟΥΛΟΜΕΊΤΑΟ ΚΡΌΝΩ, ΤΑ ΝΊΚΑΝ ΝΙΝ ΚΛΈΨΕ ΜΆΚΗΡΑ ΡΕΊΑ
ΜΕΓΆΛΑΝ Τ' ΑΘΑΝΆΤΩΝ ΈΣ
ΈΛΕ ΤΙΜΆΝ. ΤΆΔ' ΈΜΕΛΨΕΜ.
ΜΆΚΑΡΑΣ Δ' ΑΥΤΊΚΑ ΜΏΣΗ
Φ]ΕΡΈΜΕΝ ΨΆΦΟΝ ΈΤΑΤΤΟΝ
ΚΡ]ΟΥΦΊΑΝ ΚΆΛΠΙΔΑΣ ΕΝ ΧΡΟΥ-
ΣΟΦΑΊΣ. ΤΎ Δ' ΆΜ ΠΆΝΤΕΣ ΏΡΘΕΝ.
ΠΛΊΟΝΑΣ Δ' ΕΊΛΕ ΚΙΘΗΡΏΝ.
ΤΆΧΑ Δ' ΕΡΜΆΣ ΑΝΈΦΑΝΈΝ
ΝΙ]Ν ΑΟΎΣΑΣ ΕΡΑΤΆΝ ΩΣ
ΈΛΕ ΝΊΚΑΝ ΣΤΕΦΆΝΥΣΙΝ
ΑΤΏ. ΑΝΕΚΌΣΜΙΟΝ
ΜΆΚΑ]ΡΕΣ. ΤΏ ΔΈ ΝΌΟΣ ΓΕΓΆΘΙ.
Ο ΔΈ ΛΟ]ΎΠΗΣΙ ΚΆΘΕΚΤΟΣ
ΧΑΛΕΠΉΣΙΝ FΕΛΙΚΝ
ΕΛΙΤΤΆΔΑ ΠΈΤΡΑΝ
ΚΕΝ Δ' ΌΡΟΣ. ΥΚΤΡΏΣ
ΩΝ ΟΥΨΌΘΕΝ ΕΊΡΙ-
ΣΈ ΝΙΝ ΕΜ ΜΟΥΡΙΆΔΕΣΣΙ ΛΆΥΣ
..................................................
Οι Κούρητες
έκρυψαν το θεϊκό της θεάς
βρέφος στη σπηλιά, κρυφά
απ' τον πανούργο Κρόνο. όταν
το 'κλεψε η μακάρια Ρέα,
μεγάλη απ' τους αθανάτους
πήρε τιμή. αυτά τραγούδησε.
κι αμέσως οι Μούσες στους μακάριους
ψήφο να ρίξουν όρισαν
κρυφά μέσα στις κάλπες
χρυσές. κι αυτοί όλοι σηκώθηκαν ευθύς.
και πήρε περισσότερους ο Κιθαιρώνας.
και γρήγορα ο Ερμής στο πρόσωπό του έλαμψε,
φωνάζοντας ότι την ποθητή
τη νίκη κέρδισε, με στεφάνια
τον στόλισαν
οι αθάνατοι. κι εκείνου ο νους αχάρη.
κι αυτός από λύπες κατεχόμενος
βαριές ο Ελικώνας
]υμνή πέτρα
το βουνό. οικτρά
από ψηλά έπεσε
σε μυριάδες βράχια...
*
172 (19D)
ΕΠΊ ΜΕ ΤΕΡΨΙΧΌΡΑ
ΚΑΛΆ FΕΡΟΊ ΑΪΣΟΜΈΝΑΝ
ΤΑΝΑΓΡΊΔΕΣΣΙ ΛΕΥΚΟΠΈΠΛΥΣ
ΜΈΓΑ Δ' ΕΜΉΣ ΓΈΓΑΘΕ ΠΌΛΙΣ
ΛΙΓΟΥΡΟΚΩΤΊΛΗΣ ΕΝΟΠΉΣ.
Όταν εμένα η Τερψιχόρη
που όμορφα τραγούδαγα η γριά
στις Ταναγραίες τις λευκόπεπλες.
και πολύ με τα δικά μου η πόλη χάρηκε
γλυκόλαλα άσματα.
*
173 (15D)
ΜΈΜΦΟΜΗ ΔΈ ΚΉ ΛΙΓΟΥΡΆΝ
ΜΟΥΡΤΊΔ' ΙΏΝΓ' ΌΤΙ ΒΑΝΆ ΦΟΎ-
Σ' ΈΒΑ ΠΙΝΔΆΡΟΙ ΠΌΤ' ΈΡΙΝ.
Κατηγορώ και τη γλυκόφωνη
Μυρτίδα εγώ, γιατί γυναίκα ενώ είναι,
με τον Πίνδαρο κάποτε συναγωνίστηκε.
174 (3D) ΘΈΣΠΙΑ ΚΑΛΛΙΓΈΝΕΘΛΕ, ΦΙΛΌΞΕΝΕ, ΜΩΣΟΦΊΛΕΙΤΕ.
Θέσπια από γενιά ευγενική, φιλόξενε, που οι Μούσες αγαπούνε. μετάφραση, Λουκάς Παπαδημητρόπουλος
Στο πρώτο από τα εδώ αποσπάσματα το θέμα, κατά την εκδοχή της Κόριννας, στα ευανάγνωστα μέρη, είναι ένας λυρικός αγώνας τραγουδιού μεταξύ των δυο επώνυμων ηρώων των δυο φημισμένων βουνών, που πήραν τα ονόματά τους από αυτούς, στον οποίο νίκησε ο Κιθαιρώνας και ο Ελικώνας από τη λύπη του κατακρημνίσθηκε.
Κατά τον Λυσίμαχο τον Κυρηναίο ο Κιθαιρώνας και ο Ελικώνας ήταν αδέλφια πολέμια μεταξύ τους, ενώ ο Ψευδο-Πλούταρχος, "Περί ποταμών και ορών επωνύμια", αναφέρει πως, κατά τον Ερμηάνακτα τον Κύπριο, από τα δυο αδέλφια ο Ελικώνας ήταν πράος και προσηνής και γηροκομούσε τους γονείς του, ενώ ο Κιθαιρώνας, όντας πλεονέκτης και επιθυμώνατας να μεταφερθεί σ' αυτόν η περιουσία, κατά πρώτο σκότωσε τον πατέρα του και στήνοντας ενέδρα κατακρήμνισε τον αδελφό του αλλά συμπαρασύρθηκε. "Κατά δέ θεών πρόνοιαν εις ομώνυμα όρη μεταμορφωθέντες εγένοντο Κιθαιρών μεν δια την ασέβειαν Ερινύων μυχός, Ελικών δε δια την φιλοστοργίαν Μουσών ενδιαίτημα".
μεταφορά πληροφοριών από την Αγγλική (σχολιασμός D. Page) και την αρχαία Ελληνική , Γιώργος Τσακιράκης
Νεότερη γνώση
Πολλοί νεότεροι κριτικοί έχουν αμφισβητήσει την παραδοσιακή θεωρία ότι η Κόριννα ήταν σύγχρονη του Πινδάρου, και αξιώνουν μια αρκετά μεταγενέστερη ημερομηνία για αυτή. Παραθέτοντας τη βοιωτική ορθογραφία των σπαραγμάτων της, ο Ντέηβιντ Κάμπελ, ο οποίος διόρθωσε μια νεότερη έκδοσή τους, υποστηρίζει ότι έζησε περίπου στα 200 π.Χ., και ότι η παραδοσιακή της βιογραφία, γεμάτη με αντιφατικές θεωρήσεις του χαρακτήρα της, αναδύθηκε σαν θρύλος σε αρκετά μεταγενέστερη ημερομηνία.
Άλλοι κλασσικοί φιλόλογοι, μεταξύ των οποίων και ο Πήτερ Λήβαϊ, την τοποθετούν επίσης σε μεταγενέστερη εποχή, βάσει των μυθολογικών της παραπομπών, οι οποίες προέρχονται από μεταγενέστερη εποχή, καθώς και της απουσίας οποιωνδήποτε συγχρόνων της μαρτυριών που να επιβεβαιώνουν τη νίκη της επί του Πινδάρου. Επιπλέον, τα αρχαιότερα από τα σπαράγματά της χρονολογούνται από το 2ο αιώνα π.Χ., συμφώνως προς άλλες ενδείξεις σχετικά με το πότε πράγματι έζησε.
